1. خورشيد در منظومه شمسي مركزيت دارد و كرات و سيارات به دور او در حركتند، چنان كه وجود گرامي حضرت حجت عليه السلام در نظام هستي مركزيت دارد. «ببقائه بقيت الدنيا و بيمنه رزق الوراء و بوجوده ثبتت الارض و السماء; (۱)

به بقاي او دنيا باقي است و به يمن وجود او بقيه موجودات روزي داده مي شوند و به واسطه وجود او زمين و آسمان پايدارند.»

2. خورشيد در اين مجموعه منافع فراواني دارد مانند: جاذبه كه مايه ثبات و بقاي نظام است، گرما و حرارت كه پشت انبوه ابر غليظ نيز به زمين مي رسد و نيز باد و باران، روئيدن گياهان و امثال آن از بركت تابش خورشيد است كه ابرگرفتگي در آن اثر مهمي ندارد. بله، نورافشاني از پشت ابر كمتر خواهد بود. بدين ترتيب ابرگرفتگي فقط يكي از منافع آفتاب را تقليل مي دهد، نه اين كه از بين ببرد. امام زمان عليه السلام نيز غير از حضور عادي اش در ميان مردم منافع فراواني براي مردم دارد كه در پرتو وجود حضرتش از وجود او استفاده مي برند.

3. ابر هرگز آفتاب را نمي پوشاند بلكه ما را مي پوشاند، در نتيجه ما را از ديدن آن محروم مي كند، نه آن كه در منفعت رساني آن خلل ايجاد كند. چگونه مي توان گفت كسي كه عالم وجود در قبضه قدرت اوست و مي تواند هر لحظه اي در هر جا حضور داشته باشد، غايب است؟

كي رفته اي ز دل كه تمنا كنم تو را كي بوده اي نهفته كه پيدا كنم تو را

غيبت نكرده اي كه شوم طالب حضور پنهان نگشته اي كه هويدا كنم تو را

با صد هزار جلوه برون آمدي كه من با صد هزار ديده تماشا كنم تو را (۲)

4. پوشاندن ابر اختصاص به كساني دارد كه در زمين هستند نه كسي كه بر فراز ابر حركت مي كند. غيبت آن حضرت نيز براي كساني است كه به دنيا و طبيعت چسبيده اند، اما كساني كه بر ابر شهوات و غبار هواهاي نفساني پا مي گذارند و در آسمان معنويت پرواز مي كنند هر لحظه كه بخواهند در حضور هستند.

جمال يار ندارد نقاب و پرده ولي غبار ره بنشان تا نظر تواني كرد (۳)

5. آفتاب لحظه اي از نورافشاني غفلت نمي كند. هر كس به اندازه ارتباطي كه با خورشيد دارد از نور آن بهره مي برد و اگر بتواند همه موانع را كنار بزند و در برابر آفتاب بنشيند، بهره كاملي مي برد. چنان كه حضرت ولي عصر مجراي فيض الهي است و در اين جهت فرقي بين بندگان خدا نمي گذارد ليكن هر كس به اندازه ارتباط خود استفاده مي برد. (۴)